Σαντορίνη / Ναυτικό Μουσείο

Η εμπορική ναυτιλιακή ανάπτυξη στην Ελλάδα ξεκίνησε περίπου στα μέσα του 18ου αιώνα. Οι Έλληνες ναυτεμπόροι είχαν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν διεθνείς ευκαιρίες, λόγω της κενής θέσης που άφησε ο αγγλο-γαλλικός ανταγωνισμός στους εμπορικούς δρόμους της Μεσογείου.

Αρχικά ως πράκτορες και μεσίτες και αργότερα ως ανεξάρτητοι έμποροι και ναυτικοί, οι Έλληνες ναυτεμπόροι εξαπλώθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας κυρίως από τα νησιά του Αιγαίου.

Μετά το ρώσο-τουρκικό πόλεμο (1769-1774), η Ρωσία κατάφερε να επεκταθεί στη Μαύρη Θάλασσα και απέκτησε ιδιαίτερα εμπορικά προνόμια με τη συνθήκη του Cioutsouc Kynartzi (1774) και του Aynali Cavak (1779). Εκείνη την εποχή, δόθηκε η δυνατότητα στα ελληνικά πλοία να εκμεταλλευτούν τα προνόμια της Ρωσίας υψώνοντας τη ρωσική σημαία και να διεισδύσουν στη Νότια Ρωσία και την Ουκρανία.

Έτσι, οι Έλληνες πλοίαρχοι σταδιακά εδραίωσαν τη ναυτική τους θέση, ως επί το πλείστον με την εμπορία γεωργικών προϊόντων (κρασί, σιτάρι, βαμβάκι) και την επένδυση σε ναυτιλιακές εταιρίες και εταιρίες εμπορίου και μεταφορών.

Οι δραστηριότητες αυτές ήταν αρκετά κερδοφόρες και τα κέρδη αυτά πολλαπλασιάστηκαν όταν οι Έλληνες επεκτάθηκαν και στις μεταφορές σιτηρών. Σε σύντομο χρονικό διάστημα οι Έλληνες έμποροι και ναυτικοί, έγιναν ξακουστοί στη Μεσόγειο.

Την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης (1789) αναφέρεται ότι σε Έλληνες πλοίαρχους άνηκαν συνολικά 400 σκάφη. Το 1813, ο αριθμός αυξήθηκε σε 615 σκάφη, εκ των οποίων 32 ανήκαν στους νησιώτες ναυτικούς της Θήρας (8η θέση μεταξύ των υπόλοιπων περιοχών της Ελλάδας). Πιο συγκεκριμένα, τα πλοία της Θήρας είχαν συνολικά χωρητικότητα 2560 τόνων , από το σύνολο των 193.580 τόνων της Ελλάδας, και επάνδρωναν πλήρωμα 480 ατόμων από το σύνολο των 37.528 ατόμων. Ήταν οπλισμένα με 120 κανόνια από το σύνολο των 5.878 κανονιών.

Με την Ελληνική Επανάσταση (1821), το εμπορικό ναυτικό μετατράπηκε σε επαναστατική Ναυτική Δύναμη. Μετά την επανάσταση το μόνο σημαντικό τμήμα της οικονομίας ήταν αυτό της εμπορικής ναυτιλίας και όταν το εμπόριο σίτου κυριάρχησε στις αγορές οι Έλληνες είχαν το μονοπώλιο στη Νότια Ρωσία και τη Μαύρη Θάλασσα.

Γύρω στο έτος 1850 το νησί της Θήρας δείχνει αύξηση της εμπορικής δραστηριότητας πολύ περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά. Η Θήρα εμπορεύεται άμεσα με τη Ρωσία και το σύνολο σχεδόν της παραγωγής κρασιού εξάγεται εκεί. Από τη Ρωσία φορτώνονται σιτηρά, μέρος των οποίων καταλήγουν στο νησί και τα υπόλοιπα μεταφέρονται από τους Θηραίους εμπόρους προς τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αγγλία.

Γίνεται ακόμη εξαγωγή “Θηραϊκής Γης” (φυσική ποζολάνη) στην Αυστρία, ενώ επιπλέον το νεοσύστατο ελληνικό κράτος προμηθεύεται “Θηραϊκή Γη” για την κατασκευή των λιμανιών και για υδραυλικά έργα. Από την Ευρώπη γίνεται εισαγωγή στο νησί πορσελάνης, ξύλου, ασημικών, υφασμάτων, βαμβακιού, μεταξιού, επίπλων, αρωμάτων, κάποιων ειδών τροφίμων και υλικών.

Λόγω των παραπάνω δραστηριοτήτων οι Θηραίοι ναυτικοί διαθέτουν πλοία μεγάλης χωρητικότητας. Σύμφωνα με τις αναφορές, το 1852 η Θήρα διέθετε 126 πλοία συνολικής χωρητικότητας 1094 τόνων (λιγότερο από 30 τόνους το καθένα) και 74 πλοία συνολικής χωρητικότητας 13.661 τόνων (περισσότερο από 30 τόνους το καθένα).

Οία Σαντορίνη 847 00 Κυκλάδες

Καθημερινά 10.00 - 14.00 & 17.00 - 20.00 (Τρίτη κλειστά)